KAROL WIELKI

KRÓL FRANKÓW, KTÓRY ZAŁOŻYŁ ŚWIĘTE CESARSTWO RZYMSKIE 

ur. w 748 r. - zm. w Awkizgranie w 814 r. 

 W Boże Narodzenie w 800 r. król Franków Karol otrzymał tytuł cesarza rzymskiego w podziękowaniu za pomoc udzieloną papieżowi Leonowi III, zagrożonego utratą władzy przez członków rzymskiej arystokracji. 

Karol Wielki urodził się 2 kwietnia 748 r. Po śmierci ojca - Pepina III, dwudziestoletni Karol został królem Franków. Do roku 771 panował tylko na jednej połowie terytorium, ponieważ druga jego część przypadła młodszemu bratu - Karlomanowi. Po jego śmierci zjednoczył królestwo i natychmiast rozpoczął kampanię wojenną przeciw Sasom (plemię germańskie) z zamiarem poszerzenia wschodniej granicy. Trzydzieści lat wojska Karola Wielkiego ze zmiennym szczęściem o zdobycie tych ziem. W 773 r. zmuszony został do walki na drugim froncie. Papież Adrian I wezwał go na pomoc przeciw królowi Longobardów Dezyderiuszowi, który zaatakował granice ziem papieskich. Po długim oblężeniu Pawi (od jesieni 773 do lata 774), Karol Wielki podbił swojego przeciwnika i koronował się na króla Longobardów. Natomiast wyprawa podjęta w 778 r. przeciw muzułmanom w Hiszpanii, zakończyła się klęską. Część wycofujących się oddziałów zniszczyli Baskowie (lud zamieszkujący Pireneje, łańcuch górski na granicy Francji i Hiszpanii). 

Po koronacji na cesarza, w roku 800, Karol Wielki zajął się zaprowadzeniem ładu w królestwie, które rozrosło się po kolejnych podbojach. Utworzył szkołę pałacową, w której szkolili się urzędnicy królewscy, a zaufanym ludziom oddawał w administrowanie część swoich ziem, pozostających jednak jego wyłączną własnością. Tak powstały marchię i hrabstwa. Łącznikami między dworem a obszarami granicznymi stali się missi dominici - wysłannicy cesarscy. By nie dopuścić do walki o sukcesję, wydał w 806 r. dokument zwany Divisio regnorum (O podziale królestwa), w którym dokładnie określił zasady dziedziczenia.   28 stycznia 824 r. Karol Wielki zmarł, a jedynym spadkobiercą  został Ludwik zwany Pobożnym, który przeżył braci, a już od 813 r. zasiadł na tronie wraz z ojcem. 

ROZKWIT KULTURY NA DWORZE KAROLA WIELKIEGO 

Karol Wielki nie był człowiekiem kultury lecz wojny. Od dzieciństwa, wychowywano go na dowódcę i króla. Był prawie analfabetą, według przekazów historyków, ledwie umiał się podpisać. Mimo braków w wykształceniu rozumiał, że zarządzanie wielkim królestwem należy powierzyć skutecznym i wykształconym ludziom. Powstała więc szkoła pałacowa, w której nauczycielami byli najwybitniejsi ludzie nauki tamtej epoki:

• EINCHARD - autor biografii Karola Wielkiego, Vita Caroli.
• ALKUIN - z Yorku 

Tak powstał "renesans karoliński", okres prawdziwego rozkwitu sztuki i literatury.  Przeprowadzono reformę pisowni, dostosowując ja do prostych i praktycznych wymogów. Pojawiła się nowa litera, na cześć cesarza nazwana "małą karoliną"

Posążek Karola Wielkiego powstał na przełomie IX i X w. Odlana z brązu rzeźba przestawiająca władcę siedzącego na koniu wzorowana była na słynnych posągach rzymskich cesarzy.

NAJWAŻNIEJSZE DATY 

751 r. - Przejęcie przez Karolingów władzy w państwie Franków.

771 r. - Początek samodzielnych rządów Karola Wielkiego w państwie Franków.

789 r. - Zarządzenie Karola Wielkiego o zakładaniu szkół kościelnych. 

800 r. - Koronacja Karola Wielkiego na cesarza.

814 r. - Śmierć Karola Wielkiego w Akwizgranie. 

843 r. - Zjazd w Verdun i rozpad państwa Karola Wielkiego.

Wielka Księga Sławnych Ludzi 

Śladami przeszłości 1

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2bJEaTtOYJCT4kXbQWP5D6Kc9FZbS74hul8-Jcptqkap7f7jT_Ul9nBzeACAPeRGei3k7lXT2HAVI11iE8wKybp6rTOEz2yjst-2QaCEKBhsv3BUtviqAIr2aHIoyR3LexAX0UPV82so/?imgmax=800